ውዝግብግብ -- በ ኄኖክ ስጦታው

የውዝግብግብ ምናቦች ንሸጣዬ ሲበረታ እየቀነጨብኩ የማስነብባችሁ ነው፡፡ ሌላኛውን ምልከታ በሌላ ጊዜ …..

………. የተቀነጨበ…….

የጥቁርና ነጭ ቤቶች “በምርጧ” መንደሬ ትከሻ ለትከሻ ተደጋግፈው ያንተን መምጣት ይጠባበቃሉ፡፡ በዚህች መንደሬ ሲመሽ ብቻ የሚታዩህ አነዚህ መጠጥ ቤቶች የግድግዳቸው ቀለም ጥቁርና ነጭ መሆኑ ለምን እንደሆነ ሁሌ ያሳስበኛል፡፡

ሴተኛ አዳሪዎች የገንዘብ ዕድገት ሲያገኙ የሚከፍቷቸው እነዚህ ቤቶች በድራፍት ራሱን ባሟሟቀ ጠጪ ከምሽቱ አራት ሰዓት በኋላ የሚደምቁ ናቸው፡፡ ቀባሪዬ አነዚህ ቤቶች የሚሰየሙት በሴተኛ አዳሪዋ ስም ነው፡፡ “አበዛሽ ፐብ” “ሣራ ፐብ”… የስም አይነት ታነባለህ፡፡ ሴቶችም ላያዊ ውበታቸው ወንዶችን የሚያማልል ዓይነት ቢጤ ነው፡፡

በእንደዚህ አይነት ቤቶች ለመዝናናት ኪስህን መተማመን ይኖርብሃል፡፡ ሴቶችም የዋዛ እንዳልሆኑ እንተን መስዬ እኖር በነበረ ጊዜ አውቀዋለሁ፡፡ ግራ እንደገባኝ የሚኖረው ግን እኝህ ቤቶች የተቀቡት ቀለም ነው፡፡ አንዳንዴ በውስጤ ጥቁርና ነጭ መሆኑ በደስታና ሀዘን ልፈታው እሞክራለሁ፡፡ መቼስ ሴቶቹ ሀሳቤን ቢሰሙ በእብደቴ እንደሚደሰቱ አምናለሁ፡፡

እርግጥ ነው ጊዜያዊ ደስታ የማያልፍ መከራን ሊያስከትል ይችላል፡፡ ይህን ስልህ በሽታ ሸምተህ ትወጣለህ እያልኩህ ልደሰኩርልህ አይደለም፡፡ የዚህች መንደር ሴት አዳሪዎች ኤድስ ምን እንደሆነ ካንተ የበለጠ ያውቃሉ፡፡ ኮንዶም የህይወት ከለላቸው አድርገው ይኖራሉ፡፡ ዛሬ ለእነሱ በኮንዶም ስለ መጠቀም ልታስተምራቸው አትችልም፡፡ ላንተ ግን ያስተምሩሃል፡፡

የሴት አዳሪዎች ትልቁ ችሎታ አንተንም ሆነ ሌላውን እኩል የማስተናገድ ብቃትን መያዛቸው ነው፡፡ ገንዘብ ይኑርህ እንጂ ሁሉም ነገር ያንተ ነው፡፡ ፈገግታቸውን አይሰስቱብህም፡፡ ክፈልበት እንጂ ቢራም ሆነ ውስኪ ቀምሰው ይባርኩልሃል፡፡ የሴት አዳሪ ክብርን በግልፅ ታይበታለህ፡፡ አዎ! እራሳቸውን የሚያከብሩ እንጅ ራሳቸውን አፍቃሪ መሆናቸውን ለማወቅ ጊዜ አይፈጅብህም፡፡ ሥጋቸውን ሸጠው ያተርፉብሃል፡፡ አልኮል ሸጠው ያተርፉብሃል:: ቤተኛ ከሆንክ ደግሞ አንተኑ ከነነፍስህ ሸጠው ያተርፉብሃል፡፡ ለእነሱ ቢዝነስ “ሽርሙጥና” ነው፡፡ ውበት ኃላፊ መሆኑን ካንተ በላይ ያውቁታል፡፡ ስለዚህም በጊዜ ቋሚ ንብረት ያላቸው ሴት አዳሪዎች ሆነዋል፡፡

“ፍትሃዊ የሥጋ ክፍፍል” - ኄኖክ ስጦታው

“እኩል መስተንግዶ ለሁሉም ሰው- በሁሉም ቦታ!!”

ይህ ጽሑፍ የልኳንዳ ማስታወቂያ ሊመስል ይችላል፡፡ ((ልኳንዳ ቤት ሥጋ መብላት ለከፋ ለችግር ይዳርጋል፡፡ ምክናያቱ ግልፅ ነው፡፡ አቅም ያናጋልና፡፡)) እውነታው ይህ ነው፡፡ ለእኔ፡፡

አንዳንዴ ግን ሥጋ እሳፈጣለሁ፡፡ “የመጣው ይምጣ፤ ከልኩ አያልፍም፤ ሺህ ዓመት አይኖር፤ የበላና የተማረ ወድቆ አይወድቅም፤ ሆድን በጎመን ቢደልሉት ጉልበት ዳገት ላይ ይለግማል….” ቅብርጥሶ ቀብርጥስጥሶ ሃሳቦች ከአቅም በላይ ሆነው ሲሰለጥኑብኝና አምሮቴ ሲገንን ልኳንዳ ቤት አገባለሁ ….. ዛሬ አንዱ ቤት እንደገባሁት ማለት ነው፡፡

የቅንጦት ምግባችን “ሥጋ” ነው፡፡ አትክልትማ ዘመናችንን ሙሉ ስናላግጥበት ኖረናል፡፡

በልጅነት ዘመኔ ዓውድ ዓመት እንዲመጣ የሚያስመኙኝ ሁለት ነገሮች ነበሩ፡፡ አንደኛው ትምህርት ቤት ይዘጋል፡፡ /በዓል... ቅዳሜና እሁድ እንዳይውል እጸልይ ነበር/ ሁለተኛው ደግሞ ቀይ ወጥ እንደጉድ ይበላለታል፡፡ /አቤት እንዴት ያለ ትዝታ ነው!? /

ከሁሉም የማልረሳው ትዝታ፣ ለመሥራት ረጅምና አሰልቺ ጊዜ የሚወስደው ዶሮ ወጥ እስኪደርስ አላስችል ብሎኝ ከቁሌት ካልሰጣችሁኝ ብዬ ኩሽና ውስጥ የምረብሸው ነገር ነው፡፡

ያኔ ታዲያ ቤታችን የሚሠራው ቀይ ወጥ የራሱ የሆነ ቅደም ተከተል ነበረው፡-

የመጀመሪያዎቹ ሁለት እና ሶስት ቀናት ----- ቅባት እና አንኳር ሥጋ የበዛነት

ቀጥሎ፣ ------ በድንች ወጥ ውስጥ ጥቂት ሥጋ ጣል ጣል ያለበት

በመጨረሻ ------- ሽሮ ወጥ ውስጥ በስህተት የገቡ ሥጋዎች /ቦዘና/

የመጨረሻው መጨረሻ ----- ልሙጥ ሽሮ ነው፡፡

አንዳንዴ ጊዜ፣ ቤታችን ከገጠር ዘመድ ይመጣል፡፡ ያኔ ታዲያ መደዳውን ከምንበላው ሽሮ ጣልቃ ሥጋ ወጥ ይገባና የሽሮን ታሪካዊ ሚና ይሽረዋል፡፡

/ገጠር ያሉ ዘመዶች ሲመጡ በእነሱ አጠራር “ዳቦ ቆሎ” ከእጃቸው አይለይም፡፡ “የተቆላ ዳቦ” ቢባል የሚሻል መጠሪያው እንደሚሆን አስባለሁ፡፡ እውነት ለመናገር ለብዙ ዓመታት “ዳቦ ቆሎ” ማለት ከዳቦ ትንሽ አነስ ያለ፣ ከሽንብራ ቆሎ በመቶ እጥፍ የተለቀ ይመስለኝ ነበር፡፡/

የልጅነት ትዝታዬን እዚህ ጋር ልግታውና ዛሬ ያጋጠመኝን ልኳንዳ ቤት ትንሽ ላሞጋግስ፡፡

በቲፕ ሰበብ ሙስናው ይበልጥ ደርቷል፡፡ በተለይ በስጋ ቤቶች፡፡ እኔና ጓደኞቼ አንድ ኪሎ ስጋ ለመመገብ አንድ ኩንታል ስጋት ተሸክመን የገባንበት ቤት እስከዛሬ ካየኋቸው ቤቶች በብዙ መንገድ ይለያል፡፡

የሥጋ ቆራጮቹ ጋወን ንጣት፣ ቁጥር እየጠሩ የሚጯጯሁ አስተናጋጆች አለመኖር፣ ደህናውን ሥጋ እንዲቆርጥላቸው የሚሹ ደንበኞች ሥጋ ቆራጩን ለመደለል /ጉርሻ ቢጤ ብር እንዳይሸጉጡ/ መከልከላቸው ……. ዋናዎቹ ናቸው፡፡ በስንት ድርድር ገንዘብ አጋጭተን የገባንባቸው ሥጋ ቤቶች ውስጥ የሚሠሩ አሻጥሮች እዚህ የሉም፡፡ ወይም አላጋጠመንም፡፡

እውነቴን ነው፣

ብዙ ቦታ ላይ የሚያጋጥመን ““ኢ-ፍትሃዊ የሥጋ ክፍፍል”” እዚህ ቤት ተሽሮ ማየቴ የነጋዴዎቻችንን ብስለት መጨመር ገምግሜበታለሁ፡፡

ልኳንዳ ቤቱ እንዲህ የሚል ማሳሰቢያ ጽፎ ሳይ ደስ አለኝ፡፡

“ለምንሰጠው መልካም መስተንግዶ ሲባል

ለቆራጮች ጉርሻ መስጠት አይፈቀድም!!”

ጽሑፌን ለመደምደም ይህን አልኩ፡፡

“እኩል መስተንግዶ ለሁሉም ሰው- በሁሉም ቦታ!!”